Ankara’ya dışarıdan bakanlar onu soğuk, gri bir şehir olarak görürler. Onun geri dönüşünü metheden şairlerden, “iyi kalpli üvey ana” olarak bahsedildiği şiirlere gelmek yeni kurulan Cumhuriyetin başkentinin kendini kabul ettirebilmesi kadar zor bir süreci anlatır. Oysa bilenler bilir, Ankara’nın kaldırımları, binaları, sokakları tarihten, edebiyattan izler barındırır. Kimi zaman önünden geçtiğiniz bir radyoevi, kimi zaman bir üniversitenin taş binası size şehrin geçmişini fısıldar.
